Dünyam: Notlarım

Kıyamet

[geri git]  [< önceki]  [sonraki >]

Kıyamet kopsa, bu şehre uğramayacağını düşündüm. Aniden seni fark ettim; kaybolduğunu sanıyordun, gözlerinde korku ve telaşla durdun. Bir an süren o kıyamet içinde, sadece sen, ben ve bizi sarıp sarmalayan koca bir boşluk vardı. Tüm şehir yok olup gitti, ancak sana ulaşan sesimle yeniden doğdu sanki. Bu şehirde sıradan bir adam olabilirim, ama senin dünyanda, kıyameti söndürebilecek bir babayım. Yine de bende, o garip halinden bir iz kaldı. Kıyameti yaşamış babalar ve kızlar geldi aklıma ve o halin ile kalbime saplandılar.