Gerçekten de bir simülasyonun parçası olduğumu hissediyorum bazen. Öyle olduğuna kanaat getirmiş değilim, ama insanların birbirleriyle olan etkileşimi zaman zaman o denli güçlü ve hatta absürt bir programlanmışlık hissi veriyor ki... Anlaşılmaz bir şekilde sağından solundan geçip gidiyorlar, kimi duvara çarpıyor, kimi çukura düşüyor, ve kendi gölgeleri dışında kimseyi görmüyor, duymuyorlar.